آیه 78 سوره مائده
| <<77 | آیه 78 سوره مائده | 79>> | |||||||||||||||
| |||||||||||||||||
محتویات
ترجمه های فارسی
کافران بنی اسرائیل به زبان داود و عیسی پسر مریم از آن رو لعنت کرده شدند که نافرمانی (خدا) نموده و (از حکم حق) سرکشی می‌کردند.
از بنی اسرائیل آنان که کافر شدند به زبان داود و عیسی بن مریم لعنت شدند. لعنت شدنشان برای این بود که [نسبت به فرمان های خدا و انبیا] سرپیچی داشتند و همواره [از حدود الهی] تجاوز می کردند.
از ميان فرزندان اسرائيل، آنان كه كفر ورزيدند، به زبان داوود و عيسى بن مريم مورد لعنت قرار گرفتند. اين [كيفر] به خاطر آن بود كه عصيان ورزيده و [از فرمان خدا] تجاوز مى‌كردند.
از بنى اسرائيل آنان كه كافر شدند به زبان داود و عيسى بن مريم لعنت شدند، و اين لعنت پاداش عصيان و تجاوزشان بود.
کافران بنی اسرائیل، بر زبان داوود و عیسی بن مریم، لعن (و نفرین) شدند! این بخاطر آن بود که گناه کردند، و تجاوز می‌نمودند.
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
عصوا: عصيان: نافرمانى. خروج از طاعت. «عصوا» نافرمانى كردند.
يعتدون: اعتداء: تجاوز. «كانُوا يَعْتَدُونَ» از حق و عدالت تجاوز مى كردند.
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
لُعِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ بَنِي إِسْرائِيلَ عَلى لِسانِ داوُدَ وَ عِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ ذلِكَ بِما عَصَوْا وَ كانُوا يَعْتَدُونَ «78»
كسانى از بنى‌اسرائيل كه كافر شدند، به زبان داود وعيسى پسر مريم لعنت شدند. اين (لعن و نفرين،) بدان سبب بود كه آنان عصيان كرده و از فرمان خدا تجاوز مى‌كردند.
نکته ها
حضرت داود عليه السلام، بنى‌اسرائيل را به خاطر تخلّف از حكم تعطيلى روزهاى شنبه لعنت كرد.
و حضرت عيسى عليه السلام بدان جهت كه بنى‌اسرائيل پس از خوردن مائده‌ى آسمانى كه با دعاى آن حضرت و براى اطمينان قلبى آنها نازل شده بود، باز كفر ورزيدند، آنان را لعنت كرد. «1»
امام باقر عليه السلام فرمود: «نفرين حضرت داود، آنان را خوك و نفرين حضرت عيسى، آنان را ميمون كرد». «2»
پیام ها
1- گروهى از بنى‌اسرائيل، مورد لعن پيامبران خود قرار گرفتند. «لُعِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا»
2- عصيان وتجاوز، انسان را به كفر مى‌كشاند. كَفَرُوا ... بِما عَصَوْا وَ كانُوا يَعْتَدُونَ
3- انبيا، هميشه دعا نمى‌كنند، گاهى هم نفرين مى‌كنند. لُعِنَ ... عَلى لِسانِ داوُدَ وَ ...
4- گناه و تجاوز، لعنت پيامبران را به دنبال دارد. لُعِنَ ... بِما عَصَوْا وَ كانُوا يَعْتَدُونَ
5- تجاوز و قانون‌شكنى، شيوه‌ى بنى‌اسرائيل است. «كانُوا يَعْتَدُونَ»
«1». تفسير نمونه.
«2». تفسير نورالثقلين و كافى، ج 8، ص 200.
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
لُعِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ بَنِي إِسْرائِيلَ عَلى لِسانِ داوُدَ وَ عِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ ذلِكَ بِما عَصَوْا وَ كانُوا يَعْتَدُونَ (78)
بعد از آن اخبار فرمايد از آنچه جارى شد بر اسلاف آنها از عذاب:
لُعِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ بَنِي إِسْرائِيلَ: لعنت كرده شدند و دور گرديدند از رحمت الهى آنانكه كافر شدند از بنى اسرائيل يعنى جهودان. عَلى لِسانِ داوُدَ:
بر زبان داود عليه السّلام. مراد اهل ايله هستند چون از حكم سبت تجاوز نمودند، داود در حق آنها نفرين نمود. در مجمع «2»- از حضرت باقر عليه السّلام روايت شده: چون اصحاب ايله سركشى نمودند از حكم روز شنبه در باب ماهى گرفتن، حضرت داود عليه السّلام بر آنها دعا نمود: خدايا بپوشان لعنت را بر آنها مانند ردا بر شانه و كمربند بر دو طرف كمر، كنايه از اينكه سر تا پاى آنها را فرا گيرد. حق تعالى تمام آنها را مسخ نمود به صورت ميمون، و بعد از سه روز هلاك شدند. وَ عِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ: و همچنين مردود شدند از رحمت سبحانى و
«1» روضه كافى، صفحه 134 (بخشى از حديث 103)- بحار الانوار، جلد 14، صفحه 292 (بخشى از حديث 14)
«2» مجمع البيان، جلد 2، صفحه 231.
تفسير اثنا عشرى، ج3، ص: 155
ملعون گشتند از بنى اسرائيل بر لسان عيسى بن مريم؛ مراد، اصحاب مائده هستند. پنج هزار نفر مسخ شدند به صورت خوك بعد از آنكه كفران نعمت عظيمه را نمودند، يا ملعون گشتند كفار بنى اسرائيل در زبور كه بر لسان داود جارى مى‌شد. و طايفه دوم ملعون گشتند در انجيل كه بر لسان عيسى عليه السّلام جارى مى‌گشت. ذلِكَ بِما عَصَوْا: اين لعن عظيم كه مقتضى مسخ آنها شد، به سبب آن بود كه نافرمانى و مخالفت نمودند فرامين الهى را. وَ كانُوا يَعْتَدُونَ: و بودند كه از حد تجاوز مى‌كردند و آنچه حق تعالى بر ايشان حرام فرموده، تعدى كرده و مرتكب مى‌شدند. على بن ابراهيم قمى رحمه اللّه فرمايد: كانوا يأكلون لحم الخنزير و يشربون الخمور و يأتون النّساء ايّام حيضهنّ «1» يعنى گوشت خوك و شراب مى‌خوردند و با زنان در ايام حيض نزديكى مى‌كردند.
تنبيه- در عقاب الاعمال صدوق رحمه اللّه از حضرت امير المؤمنين عليه السّلام روايت كرده: لمّا وقع التّقصير فى بنى اسرائيل جعل الرّجل منهم يرى اخاه في الذّنب و ينهاه فلا ينتهى فلا يمنعه ذلك من ان يكون اكيله و جليسه و شريبه حتّى ضرب اللّه قلوب بعضهم ببعض و نزل فيهم القرآن حيث يقول عزّ و جلّ لُعِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ بَنِي إِسْرائِيلَ (الخ) چون تقصير امر الهى واقع شد در بنى اسرائيل چنين بود كه مردى از ايشان مى‌ديد برادرش معصيت نمايد او را نهى مى‌كرد و متنبه نمى‌شد پس اين قسمت او را منع نمى‌كرد كه ديگر با او هم غذا و همنشين و هم مشرب نباشد، بلكه با او معاشر بود تا آنكه حق تعالى آنها را به شآمت گناهكاران مبتلا و كلام مجيد در مذمت آنها نازل فرمود: «لُعِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا».
و ايضا عياشى از حضرت صادق عليه السّلام روايت نموده فرمود: امّا انّهم لم يكونوا يدخلون مداخلهم و لا يجلسون مجالسهم و لكنّهم اذا لقوهم انسوا بهم. «2» بدانيد ايشان دخالت نمى‌كردند در كارهائى كه آنها داخل مى‌شدند و
«1» تفسير قمّى، جلد اوّل، صفحه 176.
«2» تفسير عياشى، جلد اوّل، صفحه 335، حديث 161.
تفسير اثنا عشرى، ج3، ص: 156
نمى‌نشستند در مجالس آنان، و لكن هر گاه مخالفين را ملاقات مى‌كردند انس مى‌گرفتند به آنان.
آيه شريفه و اين دو حديث دال است كه مقام عصيان و مخالفت اوامر الهى به مرتبه‌اى است كه شآمت آن مجاورين و مؤانسين را سرايت نمايد، چنانچه عذابى نازل شود همه را فرا گيرد.
موعظه- نقل احوال گذشتگان در كلام خالق منّان، عبرت و تنبّه است نسبت به ملت مرحومه، كه تفكر و تأمل نموده هشيار شوند و آنچه موجب نزول اين نكبت و عقوبت گرديده مرتكب نشوند، و بسبب غرور و شهوات، راه خود سرى نپيمايند، كه عاقبت دنيا را وفائى نيست، و هر دمى از آن بى‌غمى، و هيچ حالى بى‌ملالى نبوده، هر نوشى را نيشى، هر عشرتى را حسرتى خواهد بود.
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
لُعِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ بَنِي إِسْرائِيلَ عَلى لِسانِ داوُدَ وَ عِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ ذلِكَ بِما عَصَوْا وَ كانُوا يَعْتَدُونَ (78)
ترجمه
لعنت كرده شدند آنانكه كافر شدند از بنى اسرائيل بزبان داود و عيسى
جلد 2 صفحه 253
پسر مريم اين براى آن بود كه نافرمانى كردند و بودند كه تعدى مينمودند.
تفسير
در مجمع از حضرت باقر (ع) نقل نموده كه حضرت داود آنها را لعنت فرمود چون تجاوز نمودند از حكم الهى در باب صيد ماهى در روز شنبه و خداوند آنها را مسخ فرمود بصورت بوزينه و حضرت عيسى (ع) آنها را لعن فرمود وقتى از آنحضرت تقاضاى مائده آسمانى نمودند و حاضر شد و ايمان نياوردند و در جوامع اضافه فرموده كه بعد از نفرين حضرت عيسى (ع) بصورت خوك شدند و پنج هزار نفر بودند و در كافى و قمى ره از حضرت صادق (ع) نقل نموده كه خوك شدند بنفرين حضرت داود و بوزينه شدند بنفرين عيسى بن مريم و در نفحات نقل نموده كه اين قول را نسبت باكثر مفسرين داده‌اند و اين براى آن بود كه هم معصيت مينمودند و هم ظلم بر خودشان و پيروانشان ..
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
لُعِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِن بَنِي إِسرائِيل‌َ عَلي لِسانِ داوُدَ وَ عِيسَي ابنِ مَريَم‌َ ذلِكَ بِما عَصَوا وَ كانُوا يَعتَدُون‌َ (78)
ملعون شدند كساني که كافر شدند از بني اسرائيل بر زبان داود و عيسي بن مريم و اينکه بواسطه اينکه بود که معصيت و مخالفت كردند و تعدي و تجاوز نمودند.
لُعِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِن بَنِي إِسرائِيل‌َ عَلي لِسانِ داوُدَ وَ عِيسَي ابنِ مَريَم‌َ لعن بمعني بعد از رحمت الهي نسبت بجميع كفار امري است مرغوب اختصاص ببني اسرائيل ندارد و جميع انبياء و اولياء و مؤمنين بايد آنها را لعن كنند اختصاص بداود و عيسي ندارد، و بعيد نيست که مراد از لعن در اينکه آيه نفرين که دعاء شر است باشد که طلب نزول عذاب باشد و شاهد بر اينکه اخبار بسياري است در كافي و غير كافي که در حق اصحاب سبت بوده که در عهد داود بودند و مسخ شدند بقرده و خنزير و در اصحاب عيسي که بعد از نزول مائده باز كافر شدند که آنها هم مسخ شدند بخنزير چنانچه قوم نوح بنفرين نوح غرق شدند و عاد قوم هود بنفرين او بباد هلاك شدند و قوم صالح بصيحه و قوم لوط بخسف و قوم شعيب بصاعقه و قوم موسي بغرق در رود نيل و قارون بخسف، و شاهد ديگر قوله تعالي است ذلِكَ بِما عَصَوا وَ كانُوا يَعتَدُون‌َ که اينکه لعن نه بر مجرد كفر بوده بلكه براي مخالفت امر نبي بوده و براي تعدي و تجاوز آنها، و نكته ديگر که استفاده ميشود براي اينست که كساني که مورد لعن داود بودند غير از آنهايي هستند که مورد لعن عيسي واقع شده و لو هر دو دسته از كفار بني اسرائيل هستند و هر دو مخالفت نبي خود كردند و تعدي و تجاوز نمودند.
برگزیده تفسیر نمونه
(آیه 78)
در این آیه و دو آیه بعد برای این که از تقلیدهای کورکورانه اهل کتاب از پیشینیانشان جلوگیری کند اشاره به سرنوشت شوم آنها کرده و می گوید:
«کافران از بنی اسرائیل بر زبان داود و عیسی بن مریم، لعن شدند و این دو پیامبر بزرگ از خدا خواستند که آنها را از رحمت خویش دور سازد» (لُعِنَ الَّذِینَ کفَرُوا مِن بَنِی إِسرائِیلَ عَلی لِسانِ داوُدَ وَ عِیسَی ابنِ مَریمَ).
آیه فوق اشاره به این است که بودن جزء نژاد بنی اسرائیل و یا جزء اتباع مسیح، مادام که هماهنگی با برنامه های آنها نبوده باشد باعث نجات کسی نخواهد شد، بلکه خود این پیامبران از این گونه افراد ابراز تنفر و انزجار کرده اند.
جمله آخر آیه نیز این مطلب را تأکید می کند و می گوید: «این اعلام تنفر و بیزاری به خاطر آن بود که آنها گناهکار و متجاوز بودند» (ذلِکَ بِما عَصَوا وَ کانُوا یعتَدُونَ).
سایرتفاسیر این آیه را می توانید در سایت قرآن مشاهده کنید:
تفسیر های فارسی
ترجمه تفسیر المیزان
تفسیر خسروی
تفسیر عاملی
تفسیر جامع
تفسیر های عربی
تفسیر المیزان
تفسیر مجمع البیان
تفسیر نور الثقلین
تفسیر الصافی
تفسیر الکاشف
پانویس
- ↑ تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم